تاریخ عکاسی در ایران

روزی که برای اولین بار عکسی گرفته و چاپ شد بی‎شک یکی از مهمترین روزهای تاریخ بشریت است ، چرا که دنیا و هر آنچه در آن است ماندگار شد. از این رو بر آن شدیم تا تاریخ عکاسی در ایران را هر چند کوتاه بررسی کنیم. در ادامه با ما همراه باشید.

با ظهور صنعت عکاسی در فرانسه و پیشرفت آن در زمینه ظهور عکس در سال 1839 میلادی و اختراع پلاک‌های شیشه برای عکاسی عملا این صنعت کار خود را آغاز کرد. بر اساس شواهد موجود دو تا سه سال پس از این اختراعات این ابزار به شاه ایران هدیه شد.

نخستین دستگاه‌های عکاسی به درخواست محمد شاه قاجار از کشورهای روسیه و انگلیس به دربار ایران وارد شد. دستگاه‌های عکسبرداری از روسیه زودتر به ایران رسید و از طرف امپراطوری روسیه به دربار ایران هدیه شد.

نیکلای پاولوف دیپلمات جوان روس که به این منظور تعلیم عکاسی دیده بود، این دستگاه‌ها را به تهران آورد و در اواسط دسامبر 1842 میلادی مطابق پایان آذر 1221 شمسی نخستین عکسبرداری در ایران را انجام داد.

شاید بتوان شاهزاده ملک قاسم میرزا را نخستین عکاس ایرانی و آقا رضا عکاس باشی را اولین عکاس حرفه‌ای و پرکار دربار ناصرالدین شاه دانست که بسیاری از سفرها، مراسم و جنبه‌های گوناگون دوران حکومت طولانی ناصرالدین شاه را ثبت کرده‌است.

در آن زمان نخستین روش موفق در ثبت عکس‌های دائمی و استفاده‌ی تجاری از عکاسی داگرئوتایپ یا داگرئوتیپ بود. در این روش، به صفحه‌ی نقره‌ای مدتی بخار ید می‌دادند تا قشر نازکی از یدور نقره بر روی آن قرار گیرد. سپس این صفحه را در دوربین گذارده وعکسبرداریمی‌کردند. این روش را لویی داگر مخترع  و عکاس فرانسوی در سال1837 میلادیاختراع کرد.

متاسفانه تنها یک عکس از دوران تاریخی عکاسی در ایران به جا مانده که که متعلق به شاهزاده ملک قاسم میرزا است.